Hij pakt mijn hand. Weet dat ik het spannend vind.
“Op een fijne vakantie, lief.”
We stijgen op. Een rustige vlucht volgt. Om ons heen geen drukke lawaaiige vakantiegangers. Overwegend fit ogende mensen met wandelschoenen aan en een reispocket van La Palma in hun handen.
Enkele uren later landen we. De regen slaat ons in het gezicht wanneer we op zoek gaan naar de taxi die ons naar het hotel zal brengen. Rugzakken op de achterbank. Zij aan zij kijken we naar buiten terwijl het landschap aan ons voorbij trekt.
“Wat vind jij?”
“Mwha. Ik had een andere eerste indruk verwacht. Ik vind het nogal grauw.”
De regen slaat tegen de vooruit. Als we een tunnel in rijden is het plotseling stil. Zodra we de tunnel weer uitrijden vallen onze monden letterlijk open van verbazing. Het is droog. Zonnig. Groene bergen doemen op. Bloemen langs de weg. De blauwe zee aan de horizon.
“Welcome in best part of La Palma.” Zegt de taxi chauffeur vriendelijk.
Verrukt kijken wij elkaar aan. De tweede indruk van La Palma maakt de eerste meer dan goed.
De wekker gaat om 02.00uur. Slaperig maar verheugd rijden we met onze huurauto de donkere bergen in. Routeplanner ingesteld. Thermoskan koffie en boterhammen in de rugzak. Het belooft een heldere nacht te worden. Ideaal voor wat wij nu gaan doen.
De stilte overvalt ons als we een uur later naast de auto op de top van de berg staan. Miljoenen sterren boven ons. Donker….zo pikkedonker! De Melkweg doemt op. Mijn man, fotograaf van beroep, kan niet wachten met uitpakken van zijn cameratassen. De ene na de andere timelaps volgt. De adembenemende Melkweg, de sterren en planeten om mij heen maken mij nietig. Zo klein en tegelijk zo groots. Nog geen 24 uur op dit eiland en nu al onvergetelijk!
Rond vijf uur in de ochtend komen we aan bij ons hotel. We slapen tot elf uur. Na een uitgebreid ontbijt vertrekken we vervolgens voor onze eerste wandeltocht door vulkanisch gebied. We lopen door stof, langs kraters en rotsblokken. De overweldigende macht der natuur en vergetelheid heeft haar sporen nagelaten. De vulkaan slaapt maar we voelen dat ze door haar wimpers gluurt. Bij iedere stap voel je wat hier kan gebeuren. Zij heeft de regie. Niet wij. Wij zijn te gast op de rand van haar bestaan.
Twee dagen later verrast ook de subtropische kant van La Palma ons. Groener dan groen. Ongekende schoonheid. Ruige bergen. We wandelen in stilte door laurierbossen. Klauteren door woeste bergen. Langs rivierbeddingen. Ongekende dieptes. Ontdekken de ongerepte natuur. Geraakt door de tijd die hier heeft stilgestaan. Van het ene overweldigende decor het andere in. Adembenemend. Zeven dagen lang.
We zien amper winkels. Geen toerisme of overvolle terrassen. Hooguit een klein barretje na een wandeltocht waar we allervriendelijkst worden geholpen en lokale versnaperingen bij ons welverdiende wijntje krijgen. Bijkomend van de wandeltocht die steeds weer pittiger was dan we hadden verwacht.
Weer pakt hij mijn hand. Omdat hij weet dat ik dit spannend vind.
“Op onze fijne vakantie, lief.”
We stijgen op. Een rustige terugvlucht volgt. Nagenietend maar ook vooruitkijkend omdat we hier vast en zeker nog eens terugkomen.
Carlijn