Lekker wijf

“Wie ben ik nog zonder wie ik was?” Met trieste ogen kijkt ze mij vragend aan. “Ik was altijd goed in mijn werk. Ik was een zorgzame moeder, een gezellige partner en vriendin. Dat is allemaal weggevallen. Wat blijft er nog van mij over?” Haar ingevallen gezicht lijkt doorschijnend.

“Dat ben je nog steeds.” Zeg ik. “Je kinderen vinden je de liefste moeder van de wereld. Je man draagt je op handen. Je vriendinnen lopen de deur plat. Je bent geliefd Katja. Trek je daar aan op. En doe iets wat je altijd nog had willen doen.”

Ze knikt maar ik zie in haar ogen dat ze mijn antwoord niet bevredigend vindt. Ze draait haar hoofd naar het raam. Staart de tuin in. De kracht om te vechten is weggevallen. Zij heeft geen lange toekomst meer.

Iedere dag meer zorg. Meer pijn. Meer medicatie. Als haar kinderen uit school komen en op haar bed kruipen voor een knuffel verbijt ze de pijn die de druk op haar matras geeft. Niet alleen de fysieke pijn wordt stilletjes verbeten. Ook haar mentale pijn uit zij niet. Ze wilt de optimistische, goed verzorgde Katja blijven die ze was. Niet alleen voor zichzelf maar vooral voor haar gezin.

“Tot mijn dood wil ik de Katja blijven waar mijn man verliefd op is geworden. Dat is mijn doel. Voor een ander misschien onbegrijpelijk maar voor mij erg belangrijk.”

Enkele weken later glimlacht Katja geheimzinnig wanneer ik binnen kom. Ze ligt in haar mooiste jurkje op bed. Subtiel opgemaakt. Haar nagels gelakt. Verbaasd vraag ik wat er aan de hand is.

“Weet je…Laatst zei jij toch dat ik iets moest doen wat ik altijd al wilde doen? Al mijn leven lang wil ik rode pumps. Omdat ik er onmogelijk op kon lopen heb ik ze nooit gekocht. Maar! Tataaaa! Kijk eens!”

Met een stralende glimlach steekt ze haar voetje de lucht in. Aan haar magere beentje en knokige enkel prijkt een knalrode leren pump.

“Nu ik niet meer kan lopen kan ik ze eindelijk aan. Met dit jurkje er bij ben ik nog best een lekker wijf, toch?” Ze geeft mij een knipoog.

Wat een dappere sterke vrouw. Voor mij zal een rode pump voor altijd een teken van optimisme en doorzettingsvermogen zijn. Want zelfs Katja zoekt, verteerd door de kanker, naar de mogelijkheden die er zijn. Ook al is het liggend vanuit haar bed en niet voor lange duur.

Die dag neem ik afscheid van haar.

Inmiddels zit Katja ergens op een wolkje, met aan haar bungelende voetjes haar geliefde rode pumps.

Het lekkerste wijf in de wolken!

x Carlijn

Delen is Lief