Zakgeld met liefde

“Wat kan ik voor jou betekenen?“ Ze kijkt het jongetje aan haar balie vragend aan.

“Nou, ik wil een kadootje kopen voor mijn tante. Ze is namelijk bijna jarig. Ik wil graag een armbandje geven en ik vind deze winkel mooi. Ik heb mijn zakgeld meegenomen.” Hij kiept zijn portemonneetje om en zijn geld rolt over de balie. De verkoopster ziet dat het ongeveer tien euro is. Ze is geraakt door het lieve gebaar van deze kleine jongen die negen, hooguit tien jaar oud moet zijn. Ze vraagt zich nerveus af of ze iets heeft in deze prijsklasse.

“Ik zal eens even kijken wat ik daar voor heb.” Ze pakt wat sieraden uit haar vitrine kast en legt ze voor de jongen neer.

Hij bijt op zijn lip. Wipt van zijn linker op zijn rechter voetje. Stamelt een paar keer ‘eehm, eehm’. Dat ritueel herhaalt zich enkele minuten. De verkoopster raakt lichtelijk nerveus en probeert hem te helpen bij het maken van een keus, maar dan zegt hij trots: 

“Dit wordt hem! Deze vindt ze mooi!”

Het kadootje wordt ingepakt. Betaald. Al zijn zakgeld verdwijnt in de kassa van de verkoopster. Het deert hem niet. Trots neemt hij het pakje in ontvangst.

“Nou jongen, veel succes er mee he? Ik hoop dat je tante het mooi vindt!”

“Dat denk ik wel. Doeiiiii!”

Hij verlaat de winkel. Bergt zijn kostbare bezit veilig op in zijn binnenzak en stapt op zijn fiets.

Thuis verstopt hij het pakje in zijn kast. Hij vertelt zijn moeder niets. Het is zijn geheim. Zijn geheime cadeau voor zijn tante.

Twee weken later kijken zijn blauwe ogen mij hoopvol aan. Ietwat nerveus. Maar ik zie ook trots in zijn glimmende blik.

“Ik heb het zelf gekocht. En uitgezocht. Voor jou. Omdat jij mijn tante bent. Gefeliciteerd met je verjaardag”

Ik krijg een pakje in mijn handen gedrukt. Goudkleurig met slingertjes en versiersels er aan.

Terwijl ik het open maak schuift hij nerveus heen en weer. We zijn samen vol verwachting. Ik voor wat ik ga krijgen, hij voor mijn reactie. Ik stop even met uitpakken, kijk hem aan en geef hem een knipoog. Hij glimlacht terug. Even later vouw ik het crêpe papier open en verschijnt er een schattig paars en blauw armbandje met een lief bloemetje er op.

“Wauw lieve schat. Wat mooi! Wat ben ik hier blij mee. Het is nu al mijn lievelingskado!” 

Ik neem hem in mijn armen en geef hem een dikke kus. Hij is apetrots. Vertelt zijn verhaal over zijn aankoop.

Inmiddels is het enkele weken later. Iedere ochtend schuif ik trouw zijn armbandje om mijn pols. Iedere ochtend raakt het mij weer. Ik zie niet alleen de vrolijke kraaltjes maar ik zie vooral zijn hoopvolle blik. 

Zijn verwachting. Zijn liefde voor mij. 

De rol die ik heb in zijn leven.

Iedere morgen brengt die herinnering een glimlach op mijn gezicht. Verschuiven mijn zorgen, pijnen of gepieker naar de achtergrond. 

Een mooier begin van de dag bestaat er niet. 

Lieve Lars, dankjewel!