Brok in mijn keel bij het zien van jouw foto. Zoveel doorstaan maar zie je nu toch zitten. Kippenvel. Tranen in mijn ogen bij het kijken naar mijn scherm.
Jaren geleden belde ik bij jou aan. Je moeder opende nerveus de deur. “Fijn dat je wilde komen als bezoeker van de Stomavereniging.”
Ze liet mij gauw binnen.
“Ga maar mam. Ik wil even alleen zijn met Carlijn.”
Ze verfrommelde de theedoek in haar handen. Legde hem op het aanrecht en verdween naar boven.
Het begin van onze vriendschap. We raakten aan de praat. Je deed je verhaal. Vertelde hoe je gruwelde van je stoma. Je wilde alles, maar dan ook álles op alles zetten om van je stoma af te komen.
Je dikke darm was al verwijderd wegens ernstige Colitis Ulcerosa maar je had nog de optie van een J-pouch. Een speciale verbinding van je darmen waardoor je weer zittend op het toilet naar de wc kon in plaats van poepend in een zakje. Je ging er voor. Operaties mislukte. Medische fouten. Stumperds van artsen die alles ontkenden. Zware jaren.
Niet alleen fysiek maar ook mentaal door de hel. Jason piepte al even om het hoekje als je nieuwe vriend maar jouw bordje lag te vol. Meer dan genoeg aan jezelf. Nog geen ruimte voor de liefde.
Jouw oerkracht overwon. Je krabbelde op. Herstelde fysiek en mentaal. Startte je dansschool. Ging gedoseerd aan het werk en bouwde aan je toekomst. Er kwam rust, gezondheid en vertrouwen in jezelf. Ruimte voor de liefde. En daar was Jason. De man die jou al die tijd had gekoesterd. Woorden waren niet meer nodig. Hij sloot je direct in zijn armen en hart.
En in die zee van liefde ontstond zij…..
Binnenkort zal ze komen. Jullie meisje. Hét levende bewijs dat opgeven nooit een optie is.
Als ik jouw bolle gespannen buik zie blijf ik staren. Zo kwetsbaar. Jouw oude littekens vol op spanning. Maar als ik in jouw ogen kijk zie ik vertrouwen dat het geen kwaad kan en dat het goed komt. De kracht in jouw ogen lijkt momenteel bovennatuurlijk. Want geen liefde is grootser, onvoorwaardelijker en mooier dan de liefde van een moeder voor haar ongeboren kind.
Lieve Wen. Een voorbeeld voor velen. Gewoon om wie je bent. Net zo puur en mooi als het meisje in jouw kwetsbare, gehavende maar oersterke buik.
X Carlijn
3 gedachten over “Oerkracht”
Kippenvel en vele traantjes bij het lezen.
Heel mooi lieve Carlijn en bedankt!
Wat heb je dat mooi geschreven Carlijn. Met een brok in mijn keel en tranen in de ogen gelezen.
Ik ken Wendy,s verleden……vanaf het prille begin haar zwangerschap gevolgd.
Ze kon maar niet geloven dat ze zwanger was….had geen vertrouwen in haar lichaam…….en zie nu…….hoe blij ze is samen met Jason. Zo mooi zwanger……het geluk straalt eraf.
Het prinsesje zal omringd worden met veel liefde.
Prachtig geschreven en wat heerlijk voor Wendy!
Heel veel liefde geluk en succes straks met de kleine !!